|
Η απάντηση είναι απλή: σε κάθε
ελεύθερη στιγμή της ημέρας μου.
Στην πραγματικότητα, η συγγραφή είναι το πιο εύκολο πράγμα, γιατί δεν
απαιτεί ούτε έναν συγκεκριμένο χώρο ούτε μια συγκεκριμένη χρονική στιγμή
εφόσον πρόκειτε για την μεταφορά στην οθόνη ενός ηλεκτρονικού υπολογιστή
μιας διανοητικής επεξεργασίας μερικές φορές γραμμένη στο χαρτί. Για μένα η
συγγραφή πέρνει σάρκα και οστά κατά τη διάρκεια ενός ταξιδιού με το τρένο ή
ενώ οδηγώ, πριν πάω για ύπνο και κάθε φορά που είμαι μόνος με τον εαυτό μου
και το μυαλό μου. Μπορεί να συμβεί ενώ κάνω ένα ταξίδι, βλέποντας ένα σκάφος
να πλοηγήτε στη λίμνη, κατά την διάρκεια ενός περιπάτου ή όταν διαβάζω την
εφημερίδα. Το γράψιμο, είναι η πράξη που επιτρέπει στο μυαλό μου να αποκοπεί
από τη ρουτίνα της ζωής, και να αφοσιωθεί σε μια ουσιαστική σκέψη. Γράφω
στο μυαλό μου και επαναλάμβάνοντας αρκετές φορές το κάθε κομμάτι έτσι ώστε
κάθε νέα εκδοχή να είναι όλο και πιο πλούσια σε λεπτομέρειες και συστροφές.
Όλα αυτά μεταμορφώνονται σε χαρακτήρες και στη συνέχεια δακτυλογραφημένες
σελίδες το πρωί του Σαββάτου ή της Κυριακής, ή το βράδυ όταν κάθομαι στον
καναπέ του σαλονιου μπροστά στην τηλεόραση που ακούω αδιάφορα.
Όταν το σενάριο παίρνει
“ουσία”, στη συνέχεια, περνώ σε αυτό που νομίζω ότι είναι η πιο σημαντική
φάση, τη φάση του
“λιμαρίσματος”. Ξαναδιαβάζοντας το κείμενο, το διορθώνω και προσθέτω ιδέες
έτσι ώστε να πολλαπλασιάζω τον αριθμό των γραφικών χαρακτήρων με κατάληξη
την συμπερασματική ιδέα. Το να γράψεις ένα βιβλίο χρειάζεται μήνες, γιατί οι
ιδέες και τα βήματα που θέλεις να κανεις δεν είναι παρόντα από την αρχή,
μιας και προκύπτουν από τις λευκές σελίδες του νου σε κάθε φάση του
“λιμαρίσματος”. Από την στιγμή που αρχίζω το “ταξίδι” ποτέ δεν ξέρω πού θα
φτάσω ούτε πώς θα τελειώσει η ιστορία. Συνήθως τελειοποιώ το έργο στη
θάλασσα, το καλοκαίρι, γιατί εκείμπορώ να αφιερώσω όλες τις ενέργειες της
καθημερινότητας μου στις σκέψεις. Δεν είμαι σε θέση να ξέρω αν το να περάσω
από το να γράφω στον ελεύθερο χρόνο μου σε μια συγγραφή πλήρους απασχόλησης
θα με ωφελούσε, είμαι όμως σίγουρος ότι μπορώ να γράφω μόνο όταν
“βυθίζομαι” στον κόσμο. Αυτός αποτελεί πηγή έμπνευσης για τις σκέψεις που
στη συνέχεια γίνονται χαρακτήρες και γεγονότα. Απομονωμένος από όλους και
όλα για κάποιες ημέρες, ίσως να μην ήμουν σε θέση να έχω αυτές τις ιδέες
που προς το παρόν, με εκφράζουν πλήρως. |
